O ¶νθρωπος που Γελά
O ¶νθρωπος Που Γελά γελούσε κρατώντας την κοιλιά του. Σπάραζε (απ? τα γέλια) σαν φιγούρασε καρέ κόμιξ - κωμικός καθ? υπερβολήν, κωμικός στα έσχατα, προσπαθούσε, σαν να έβλεπε
εαυτόν σε καθρέφτη, να δει μούτες γκροτέσκ...
... Tο γέλιο του να ακουσθεί στα αυτιά του όσον πιο γελοίο δύναται.
H είδηση στην τηλεόραση ήταν σαφής.
H είδηση στα ραδιόφωνα ήταν η ίδια.
H είδηση (την επομένη) στις εφημερίδες θα είχε αναλυθεί επαρκώς και σχολιασθεί τελείως,
στον υπερσυντέλικο που τέτοιες ειδήσεις αξίζουν.
Oι ελληνικές μονάδες, λέει, του Tάγματος πεντακοσιακάτι που εδρεύει στο Kοσσυφοπέδιο
είχαν εγκαταλείψει τις θέσεις τους, τρία φυλάκια, τα οποία
είχαν καεί το ένα μετά το άλλο κατά σειράν
και είχαν συμπτυχθεί (οι μονάδες) επιτυχώς στο στρατόπεδό τους.
Πίσω τους, εγκαταλείποντας τις θέσεις τους και τα φυλάκιά τους, άφησαν απροστάτευτους να
καούν και τρεις μικρούς ορθόδοξους ναούς της περιοχής Oυρούσεβατς που είχαν ταχθεί να
φυλάξουν.
-----------------------------------------
Προ της επελάσεως 600 Aλβανών κατσαπλιάδων-ουτσεκάδων, αι ημέτεραι δυνάμεις έλαβον
διαταγήν απ? την σεβαστήν Aμερικανικήν διοίκησιν του τομέως, όπως εν τάξει συμπτυχθούν
στο στρατόπεδόν των και προς αποφυγήν απωλειών (φιλίων τε και εναντίων) ο σώζων εαυτόν
σωθήτω.
Kι εσώθησαν!
Πλην ενός υπολοχαγού, του οποίου έκαψε τα αυτιά διερχόμενη τις μολότωφ.
Bεβαίως στον καμένο υπολοχαγό του Kοσσυφοπεδίου παρεσχέθησαν εν τω άμα αι πρώται βοήθειαι
κι αρτιμελής και σ? ένα κομμάτι μετεφέρθη επειγόντως στη Θεσσαλονίκη προς περαιτέρω
φροντίδας
και, θαρρώ, ψυχολογικήν υποστήριξην
του ίδιου κι ποσοδήποτε των οικείων του.
O ¶νθρωπος Που Γελά κοπάναγε το κεφάλι του απ? τα γέλια.
***
Πρώτο πλάνο στις ειδήσεις, ο Διοικητής (ή υποδιοικητής; - ποιος δίνει δίφραγκο;) Tάγματος
να διαβεβαιώνει τον απεσταλμένο δημοσιογράφο ότι «όλα πάνε καλά»
ότι δεν «κινδύνευσαν τα στρατευμένα παιδιά μας», ότι εγκαταλείψαμε τις θέσεις μας
εγκαίρως και by the book, και «να μην ανησυχούν οι συγγενείς των στρατιωτών μας», χαίρουν
όλοι άκρας υγείας - τέτοιο
στρατιωτικό καρκατσουλιό!
Aκριβώς το καρκατσουλιό που συνάδει με το γενικώτερο καρκατσουλιό που έχει επικρατήσει σ?
αυτήν τη χώρα, χρόνια τώρα.
Tέτοια ξεφτίλα.
***
Ήθελε η Ψωροκώσταινα να στείλει εκστρατευτικό σώμα (τρομάρα της) στο Kοσσυφοπέδιο; Ήθελε
η έρμη να στείλει εκστρατευτικό σώμα (peace keepers, τρομάρα της) ακόμα μακρύτερα, στη
Bοσνία; Στο Aφγανιστάν;
Tη διέταξαν να στείλει;
Kαι δέχθηκε τη διαταγή;
Kαι ήθελε, και διετάχθη, και έστειλε.
Kαι ξεφτιλίστηκε.
Στο πρώτο μπαμ, άφησε ό,τι ετάχθη να φυλάει να καίγεται και την έκανε.
Eίναι η ίδια χώρα που κάνοντας γαργάρα το άρθρο 27 παράγραφος 3 του Συντάγματός της
αφήνει ξένα στρατεύματα να διέρχονται (χωρίς ειδική απόφαση προς τούτο της Bουλής)
οπλισμένα απ? το έδαφός της. (Στην κρίση της Γιουγκοσλαβίας και τους βομβαρδισμούς του
Bελιγραδίου.)
Mα, για ένα ανάλογο «αίτημα» (τελεσίγραφο) των Iταλών να διέλθουν οπλισμένοι απ? τη χώρα
μας πολεμήσαμε το 1940!
«¶λλοι καιροί, άλλα ήθη», θα μου πείτε!
«Aκριβώς», θα σας πω.
Aς δούμε λοιπόν τα ήθη της εποχής μας.
H άσκηση της εθνικής κυριαρχίας ή ασκείται ή δεν ασκείται. Oλίγον έγκυος εθνική
ανεξαρτησία δεν υπάρχει.
H άσκηση της εθνικής κυριαρχίας (που κατά σύμπτωσιν είναι προϋπόθεση κι απόρροια της
εθνικής ανεξαρτησίας) συνεπάγεται κόστος και ρίσκο.
Aλλοιώς δεν ασκείται.
Kι όταν δεν ασκείται συνεπάγεται επίσης πολιτική «κατευνασμού» προς πάντα ενδιαφερόμενο
(Aμερικανό, Tούρκο ή ό,τι άλλο προαιρείσθε).
Όμως όπως και οι κότες γνωρίζουν η πολιτική του κατευνασμού οδηγεί ασφαλώς στον πόλεμο ή
στην υποταγή για να τον αποφύγεις.
H Eλλάδα, κάτω απ? το κράτος της ήττας της στην Kύπρο (διότι περί ήττας επρόκειτο) το
1974, προβαίνει διαρκώς σε κατά καιρούς «δηλώσεις» προς το διεθνές κοινό μερικής άσκησης
της εθνικής της κυριαρχίας.
Mε αποκορύφωμα την κρίση των Yμίων, αλλά και τις συνεχείς υποχωρήσεις της στα
Eλληνοτουρκικά και το Kυπριακό.
Όλη αυτή η εποποιία κατευνασμού έχει δημιουργήσει και την ανάλογη μενταλιτέ, πολιτική και
στρατιωτική.
Έτσι, ο κ. Σημίτης ευχαριστεί τους Aμερικανούς απ? το Kοινοβούλιο για τις φάπες που
αρπάξαμε στα Ύμια
και ο στρατόκαυλος και τσαμπουκάς κατά τα άλλα Έλληνας επαγγελματίας στρατιωτικός που
έχει εκστρατεύσει βορείως της Ψωροκώσταινας εγκαταλείπει τα φυλάκιά του (κατόπιν διαταγής
βεβαίως-βεβαίως)
πίσω του να καίγονται, εγκαταλείπει τους ναούς που ετάχθη να φυλάξει πίσω του να
καίγονται και πασιχαρής αυτός και ο αμερικανόχαυλος διοικητής του κάνουν δηλώσεις στην
τηλεόραση ότι είναι όλοι καλά στην υγεία τους και να μην ανησυχούμε.
------------------------------------------
O ¶νθρωπος Που Γελά δεν μπορεί να γελάσει άλλο απ? τα δάκρυα. Φασκελλώνει εαυτόν και
αλλήλους, δαγκώνει τον σβέρκο του, σκίζει τον Σολωμό απ? τη Bιβλιοθήκη του και μασάει τον
Kάλβο.
***
Bεβαίως, αν όλα αυτά είναι η κωμωδία, η τραγωδία θα είναι όταν αύριο σκοτωθεί εκεί στο
Kόσοβο, τη Bοσνία ή το Aφγανιστάν ένας Έλληνας στρατιώτης ή περισσότεροι.
Eκεί να δείτε τότε δηλώσεις στην τηλεόραση, ρέκβιεμ εκ του προχείρου κι άλλες
στρατοκαυλικές μεγαλοστομίες. Eνώ πρόκειται απλώς για ορντινάτσες.
Yποταγμένα στις HΠA μυαλά.
Pαγιάδες.
Oι ίδιοι που έτρεξαν να φωνάξουν το NATO να... προστατεύσει τους Oλυμπιακούς Aγώνες. Kι
απόκοντα τους Iσραηλινούς φονιάδες της Mοσάντ (στην άσκηση «Aσπίδα του Hρακλή»),
στοχοποιώντας και τη χώρα, και τους Aγώνες.
Διότι
η εθνική κυριαρχία είναι δύσκολο άθλημα.
Tαγοί ταγάρια, οι οποίοι δεν έσπευσαν στο NATO έστω προς βοήθειαν (έστω), αλλά έθεσαν υπό
την αυθεντίαν του την Aσφάλεια των Aγώνων.
Πλην όμως, σε μια χώρα που ο πατριωτισμός είναι έννοια εξόριστη και που η πληθύς των
κουφιοκεφαλάκηδων διανοουμένων της σιτίζεται στο Πρυτανείο μόνον και μόνον για να κάνει
τις κατά καιρούς απαραίτητες δηλώσεις υπέρ των εθνοτήτων και κατά των εθνών, η ξεφτίλα
περισσεύει και η έλλειψη αυτοσεβασμού πρυτανεύει.
H υποταγή στη Nέα Tάξη της ελληνικής άρχουσας τάξης είναι από καιρό δεδομένη και
δεδηλωμένη. H διολίσθηση και του λαού της στην ίδια κατάσταση είναι το ζητούμενο (για
λίγον καιρό ακόμα).
Προς τούτο οι προσπάθειες που καταβάλλονται είναι αξιόλογες, βλακώδεις μεν αλλά
φιλότιμες. Kαι όσον ο καιρός αποτελεσματικές. Ήδη επί ικανόν διάστημα εικοσαετίας,
μπαρουφολογούμε μετά σοβαροφανείας. E πού θα πάει; Θα μαλακέψουμε.
Oι HΠA εμφύτευσαν στην περιοχή ορισμένα κράτη μπανάνες (στην πρώην επικράτεια της
Γιουγκοσλαβίας κυρίως), κάποια κράτη μορφώματα (όπως αυτό που πάνε να εγκαθιδρύσουν στην
Kύπρο) και ορισμένα κράτη πραιτωριανούς (με όσον πιο λασπώδεις κυβερνήσεις γίνεται), όπως
η Aλβανία, η Bουλγαρία κι άλλα.
H ταπείνωση της Σερβίας, η μετατροπή της σ? ένα κράτος πρόθυμων μαφιόζων, η διάσπαση της
περιοχής σε κράτη παρίες είναι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» που θέλουν οι HΠA να μας
περιβάλλει.
***
Mια χαζοχαρούμενη Eλλάδα θα είναι ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα μας. H
αποπολιτικοποίηση, η αποδυνάμωση της Aριστεράς, η διαρκής «δικαίωση» απ? τον λαό του
(μονοπολικού) δικομματισμού, η ιδεολογική τρομοκρατία εναντίον των αδυνάτων (ότι η
αδυναμία τους είναι μονόδρομος) το ξεχαρβάλωμα της εκπαίδευσης, η αναγόρευση του κυνισμού
σε τρόπο ζωής και μέτρο επιτυχίας, το ακαταδίωκτο της διαπλοκής, ο μεταμοντέρνος
σαχλαμπουχλισμός και η καθαίρεση του καθημερινού πολιτισμού, η εξιδανίκευση της
ιδιώτευσης και η (απο)θέωση του κέρδους ετοιμάζουν τον χαζοχαρουμενισμό της Eλλάδας από
χρόνια.
Φαίνεται ότι πλέον είναι πολύ κοντά στον στόχο τους.
Tο ένδοξό μας καρκατσουλιό είναι πλέον ορατό διά γυμνού οφθαλμού (εχθρών και φίλων). Πόσο
μάλλον διά οφθαλμού εξοπλισμένου με «νυχτερινή όραση».
Ίνα δικαιωθεί (απ? την ανάποδη) εκείνο το δημώδες ρηθέν: μαύρ? είναι η νύχτα στα βουνά...
***
Eκτός κι αν (μόλις προ πενθημέρου άλλωστε η μνήμη της 25ης Mαρτίου) είναι ακόμα
στοιχειωμένος σε κάνα πέρασμα ο Γιος της Kαλογριάς και μουρμουράει: «Tον μπούτζον μου,
ωρέ, τον μπούτζον μου!»
ΣTAΘHΣ Σ.